پسرم

پسرم وقتی که تو دنیا بیای
چراغ خونه مو روشن میکنی
پسر پسر قند عسل میشی برام..."با صدای داریوش"
اینها زمزمه های مردی ست که به عشق پسر نیامده اش سر میدهد
و مدام تکرار میکند....
و مرد که سالها بعد پدر شد و دانست پدر دختری شیرین خواهد شد و
شروع به خواندن این لالایی دخترانه کرد: لالا لالا گل خوشرنگ بیتا ...لالایی کن رو بال شعر بابا..لالا کن دخترم رو شونه ی من ...که شب رد شه دوباره از سر ما" با صدای داریوش"
پدر خواند و خواند تا روزی که دخترش پا به" دنیای این روزهای او" بگذارد.روزی بسیار سرد قدوم کودک گرمترین زمستان را برایشان رقم زد و "گل بیتای بابا" گرمابخش کلبه ی دلشان شد.
دختر بی تاب و بی قرار بود و شبها را با گریه آغاز میکرد و مادر مستاصل ..باز هم لالایی بابا و بال شعر بابا که انگار آرامشی در جان کودک می نشاند و به خواب می برد.و کودکِ سالها پیش اکنون 7 ساله شده و گاهی لالایی را پدر در گوشش می خواند و او را به خواب میبرد.
دختر من و بابا تولدت مبارک.